7 June 2013

Nadat we aangekomen waren, hadden we u al  van de nodige info voorzien. ’s Middags zijn we lekker het dorp in gegaan, en de boel verkend.

Het is geweldig om te zien hoe men daar op werkelijk elke heuvel en elke hoek een gebouw neer kunnen zetten. Alles gebouwd van hout, wat toch een hele speciale sfeer maakt.
Het was schitterend weer, en we zijn lekker even op een terrasje verzeild geraakt, waar we gezamenlijk een lekker hapje hebben gegeten.
Na afloop hiervan zijn we teruggeklommen naar het hotel, want bergje af naar het dorpje gaat best lekker, maar terug heuveltje op,  is toch best pittig.
Na een gezellige after party op 1 van de kamers, gingen rond middernacht bij de meesten toch wel het “lampje” uit, en werd het tijd om een lekker tukkie te gaan doen. ’s ochtends om 07.30 weer verzamelen, en om 08.00 uur gingen we gezamenlijk aan het ontbijt in de grote feesttent bij Palais du Sport. 
Zoals alles was ook dit weer top geregeld, en er was geen nee te koop.
Croissants, harde en zachte broodjes in alle soorten en maten, gekookt eitje, diverse vleeswaren, joghurt, ontbijtkoek, alle soorten fruit, verse jus ‘d orange enz enz.
We wisten dat het een pittig dagje zou worden, dus dan is een goed ontbijt best lekker.

Na het ontbijt gingen we terug naar de bus om de instrumenten te halen, en zijn we lekker gaan spelen bij Palais du Sport om de boel alvast een beetje op te warmen. Ondertussen waren de 1e renners beneden begonnen aan de immense klim, en zijn wij verkast naar 1 van de heuvels, zo’n 2 km voor de finish.
Naast de partytent van de EHBO was het goed vertoeven in het stralende zonnetje. Ook hier maar even het publiek opgewarmd tot, vlak na onze aankomst,de 1e renners naar boven kwamen.
Vanaf dat moment blijf je gewoon spelen, en de reactie’s van de wielrenners, en de reden dat ze daar fietsen, zorgen ervoor dat je het gewoon allemaal volhoudt.

Na een uur of 3 zijn we verkast naar een leuk winkelstraatje lager in het dorp, waar duidelijk meer publiek aanwezig was, en waar we even van een goede lunch genoten hebben.
Meteen hierna weer aan de bak en de renners motiveren om maar door te blijven trappen.
Het is geweldig om te zien hoe de wielrenners en hardlopers reageren op het stukje muziek wat je maakt, en ook het publiek reageert er zo waanzinnig op, kippenvel !!
Op een enkele versnapering na hebben we eigenlijk doorgespeeld tot we gingen dineren.
Om weer bij de feesttent te komen moet je dan wel weer een enorme heuvel op…… Gezien het feit dat we een echte bolderkar bij ons hadden, die natuurlijk helemaal vol lag met koffie, kunnen we u verzekeren dat we bij aankomst bovenop de heuvel inderdaad allemaal kapot waren…………
Hoe lekker zal een diner smaken als je zo hard bezig bent geweest ??
Juist, heel lekker.
Zo dacht iedereen er waarschijnlijk over want er stond een flinke rij om binnen te komen in de feesttent. ……..     Nou is even wachten geen probleem maar als je de hele dag in de zon hebt gestaan, en het gaat ineens regenen terwijl je in de rij staat, denk je wel van : loop eens even door daar vooraan …….
Nou heb je regen en regen, en wij hadden ‘echte’ regen, en om te zeggen dat we compleet doorweekt waren gaat misschien wat ver, maar het scheelde niet veel ……. Het diner maakte een hoop goed, en daar hebben we weer lekker van genoten.

Hierna waren we klaar en konden we gaan en staan waar we wilden. Iedereen koos ervoor om gezamenlijk naar de herdenkingsplaats te gaan, en daar kaarsjes te branden voor de dierbaren die we in het verleden verloren hebben.
Een absoluut mooi, maar zeer moeilijk en emotioneel moment, waar we elkaar wel even nodig hadden. 
Dat zijn de momenten dat je beseft met wat voor club je op stap bent !
Hierna keerden we terug naar het hotel, waar we na een douche beneden in de bar verzamelden, en aldaar de meest vreemde momenten meemaakten.
Sommigen hebben op de tafel gelegen van het lachen, en geloof het of niet : allo allo viel hierbij echt in het niet…… 
Monsieur Ivo was de gastheer en hij heeft op deze avond het hotel op een hilarische manier gerund…….. 
Geloof me als ik zeg dat Fawlty Towers er niets bij is …… Vooral het accent en de woordspelingen zorgden voor buikpijn, ja van het lachen…
De bar ging op een gegeven moment dicht, en het personeel naar huis, maar hadden ons nog wel even voorzien van een laatste rondje…. we hebben het hotel op geheel eigen wijze maar afgesloten……… Donderdagmorgen wederom verzamelen om 07.30 om gezamenlijk lekker te ontbijten.
Zelfde laken en pak, super om zo te kunnen en mogen genieten van al het lekkers, goed geregeld. Na het ontbijt instumenten pakken, en even live spelen voor TV West, in het programma ‘Mogge Michiel’.  We werden hiervoor gebeld naar aanleiding van onze actie en het interview wat eerder live werd uitgezoden met onze voorzitter, Frans Rietbroek.

Hierna op naar de 1e speellocatie, dit keer hadden we gekozen voor een andere plek, en startten we zo’n 2 km voor de finish. Heerlijk spelen op een plek waar veel publiek zich opstelt met campers en partytenten om iedereen aan te moedigen, en waar op elk nummer wat je speelt spontaan gereageerd wordt. Verder blijft het geweldig om aan een verzoek te voldoen ………….  Publiek vraagt : spelen Jullie misschien ook : Laat de zon in je hart van Rene Schuurmans ??? 
Nou we spelen het niet, maar kunnen het wel proberen voor jullie ………………..
Laat dat nou 1 van de vele nummers zijn die er zo ongelooflijk lekker in zit. Leuk om het publiek eerst even te laten zingen hoe dat nummer nou precies gaat. 5 vrouwen op een rij die het nummer perfect voorzingen,  wij zeggen dan : we gaan het proberen en zetten vervolgens zo waanzinnig dit nummer in, waardoor het publiek aan de overkant net niet omvalt ……………   Al met al leuk om te doen, maar toch gaan we weer een stukje verder.
We willen toch op verschillende plekken spelen om niet alleen de wielrenners te vermaken en steunen maar ook het massaal aanwezige publiek.
We komen uit bij een heerlijke bocht, veel publiek, en een DJ, werkzaam bij Brouwer Tours …
Op deze plek is een prachtig hotel gelegen, en na 2 heerlijke setjes komt de eigenaar van het hotel vragen of we geen trek hebben in een lekker wijntje, te nuttigen op zijn gigantische balkon…..
Na overleg op bijzonder hoog niveau.. (de alpe d’Huez is 1800 mtr hoog) besluiten we e.e.a met beide handen aan te nemen. 
Dat was geen verkeerde beslissing, de wijn is heerlijk, maar de plek nog veeeeeeeeeel beter. 
De deal is snel gemaakt, vanaf nu spelen we vanaf het balkon, en gaan we vanaf dit punt de wielrenners motiveren  en het publiek vermaken. De setjes vliegen voorbij, tussendoor komt er nog een lekkere lunch om te zorgen dat we ‘op de been’ blijven, en daarna knallen we weer verder. 
Dankbaar spelen als iedereen zo enthousiast reageert, zowel de renners als publiek. Ook de eigenaar van het hotel is zeer te spreken, en doet nog een ‘rondje wijn’.
Deze plek is wel gigantisch,  je ziet iedereen hier aankomen, het publiek dichtbij, en niet te vergeten het onvoorstelbaar mooie uitzicht. 
Tussendoor komt Helene, de vrouw van Arthur ook nog eens aanrijden, ze heeft het dus gewoon gehaald, en dat doet wel even wat met de club, maar ook met Helene.  Op het moment dat ze aankomt staan we Adios Amore te spelen en vanaf het moment dat Helene in zicht komt, krijgt het nummer een totaal andere betekenis, en wordt het tijdelijk een stuk lastiger …………. Emotie wellicht ????
Ze krijgt, volledig terecht, een fantastisch onthaal, en wordt door de hele band geknuffeld en gefeliciteerd met het geweldige resultaat !!

Helaas komen aan alle mooie dingen een eind, en verkassen we weer terug naar waar we vandaan kwamen. Het hier aanwezige publiek is blij ons weer terug te zien, en we zetten hier een aantal heerlijke sets neer.  Ook de show bleef uiteraard niet achterweg, zoals onder andere de ‘show de la kamikaze’ en de ‘show de limbo’………. Als je er niet bij bent geweest is het redelijk lastig te begrijpen, maar  u moet zich voorstellen dat op bepaalde muziek de trombonesectie zich op het parcours gaat begeven terwijl er diverse renners in aantocht zijn,  pure kamikaze inderdaad………….. daarna nog de limbo act, de renners zouden dus onder de trombone’s door moeten rijden.  Gezien de hoge snelheden die de wielrenners daar bereiken kiezen de trombone’s telkens eieren voor hun geld, en verlaten het parcours, maar hilarisch was het zeker, en ja, ook buikpijn van het lachen was wederom aanwezig ….
Tijdens het laatste setje op deze locatie komt er een man en vrouw langs, en deze zijn van een popband welke 300 meter verderop staan te spelen. 
Ze hadden ons horen spelen (??) en vroegen of we niet gezamenlijk een nummertje konden doen. 
Maar natuuuurlijk kan dat, wat wil je spelen dan ? Nou uhm, lets stay together van Brian Ferry ………   we verkassen, en  gaan zoals altijd ook deze uitdaging aan. 
Het resultaat is geweldig, de popband samen met de Zwiebels, het publiek komt van alle kanten toegestroomd,  1 woord helemaal super.  De tijd begint te dringen, en het diner roept…. Dus op naar Palais du Sport, en gezamenlijk aan het diner. Wederom geweldig geregeld, en zeer smaakvol.

Na afloop van het diner weer gespeeld en het publiek vermaakt, en als allerlaatste weer zo’n super hard en emotioneel moment, My Way als laatste nummer, en de insiders weten hoe of wat .
Na dit ‘momentje’ is iedereen vrij om te gaan en te staan waar hij wil. De groep gaat douchen en het ene deel gaat kijken naar Roel van Velzen en de bekendmaking van het totaalbedrag wat opgehaald is, de rest verzameld zich in de bar van het hotel. Ieder zijn ding, maar zoals altijd, rond 22.00 uur is het clubje giganten weer compleet en genieten we samen van de laatste avond. Alle anekdotes passeren de revue en er wordt weer veel gelachen. De laatste avond wordt op gepaste wijze afgesloten en ieder gaat zijn weg, in de wetenschap dat we om 06.30 verzamelen bij de bus.
Dat verzamelen bij de bus gaat helemaal goed, en om 06.50 vertrekken we.
De Alpe d’Huez wacht ons op, en onder de deskundige besturing van onze chauffeurs Gerrit en Piet gaat ook deze afdaling weer geweldig.
We kunnen u alleen proberen te vertellen wat we meegemaakt hebben en hoe het gegaan is, de werkelijke  beleving is echter niet te omschrijven, en die zit alleen in onze geheugens gegrift.
We zijn dankbaar dat we dit hebben kunnen en mogen doen, en bedanken een ieder die dit mogelijk heeft gemaakt, waarvoor onze diepe dank !!

Dit verhaal is geschreven en geplaatst vanuit de bus, op weg naar huis !!

Na een voorspoedige reis kwamen we om 23.00 uur aan bij ons clublokaal en daar stond wel zo'n beetje de laatste verrassing van onze reis, er stond namelijk een geweldig welkomstcomite van vrouwen, kinderen en familie op ons te wachten, we hoeven u vast niet te vertellen dat dit de slagroom op ons toetje was !!

Door de groep Maisquenada uit Breda is een leuk filmpje over ons op You Tube gezet.
Op onze eigen site zijn inmiddels foto's geplaatst van dit geweldige evenement.